It’s not such a warm day today. Well compared to 30 degrees, it isn’t. A nice 24. It might rain. It’s cloudy and the birds are enjoying the seeds I gave them in a bowl on my table outside in my tinie tiny garden. If I look a bit further I see the common garden. It is beautiful filled with pink flowers.

I just read something which left me restless. It’s an interesting book called ‘Becoming myself’. But I just put it away and watched a funny video of Taskmaster where Sue Perkins has to paint and answer questions at the same time. The conversation became a bit absurd which is highly amusing.

But yeah it doesn’t take away the restless feeling. Maybe I am confused about what feminine should be and what masculine should be. Maybe I feel like I should be different and people around me should be different. That I should work out more. Maybe I should read that book that a non binary friend gave me. Maybe I already gave it back. It was called something like ‘Testosterone T-rex’.

Maybe I should just finish the book ‘Becoming myself’ first. I also feel like I need a new hobby. Maybe it’s dancing again? Which isn’t new. Maybe it’s going to the gym? Maybe I should just relax more. Maybe occasionally go for a run. Do some yoga at home or at the yoga spot. I hoped to relax while reading but that usually comes from a comic book rather than from serious literature. Same goes for watching a drama compared to the comical ‘Taskmaster’.

Well… There is some thinking to do and some relaxing too. It’s summertime!

I hope you are doing well wherever you are. Until next time! X

I just had a phone call. Yet another died. Many more deaths are to come. I don’t expect any more this year but well it is part of life. I am a bit sad actually. I was super tired today. I am taking care of the dog of my mothers. We went on a walk this morning and afterwards I went back to bed. I didn’t sleep anymore and the headache is persistent.

I reacted pretty calmly towards my mothers about the death of a family member. I talked about the dog and how she likes apples. I tried to cheer my mothers up by telling them to wear colourful clothes and encourage the teams they are going to watch during the Olympic Games.

I have a full day with a lot of plans and all I want to do is lie on the sofa. Somehow when I am this tired I feel the need for reflection and start writing my blog.

I wonder how you are doing. I hope you are doing okay. Everyone has a full range of emotions in their life. Mindfulness and writing and talking helps me navigate those emotions.

I hope you are doing well wherever you are and until next time! X

I’ve put on some low fi music. It’s playing from my phone and I am also typing on my phone. I’m at home in the beautiful city of Zwollywood. My little European city. I have a view of my bike in the garden. Trees, yellow flowers and pink ones. It’s cloudy but I can see a bit of blue sky.

I woke up really early this morning and went for a walk. It started raining and the rain intensified. I went home and closed my app that I just downloaded that is supposed to motivate me to go for walks. This app is recommended by a good cause that has the mission for healthy brains. Hopefully I’ll go on many more waks. I truly also enjoy biking and am happy I own a bike and live in the Netherlands that is full of bike lanes.

I am also happy that I get to leave the Netherlands and get to see mountains. Who knows I might be climbing some. For now I am really happy to lie down on my soft sofa. I am in my soft robe and have a warm soft blanket over me. So nice.

I am not tired, I feel nearly exhausted. I have had busy days, a busy year. If I read my past blogs, I just get tired of myself and from reading it. I guess this year has been stressful and I felt a nearly constant ask that was just a little too much. I’ve felt overwhelmed at times. The sofa is really comforting now. I am also enjoying the low fi music. It’s relaxt and happy. It’s chill and still has a beat to it. Comfy. No lyrics, purely instrumental.

I am hanging out and my friend told me to treat myself. Well, do I have news for you?! I graduated!!! I f*cking finished this study. I’ve done it! I am happy and a little touched by it too. I had so many hills to climb in life, let downs, hardships and this is a win. A success. A job finished. All the hard work now has a ending to it which is: you’ve got your diploma. You did it, you’ve completed the years of stress, fear, doing new things, throwing yourself into challenge after challenge, finding new internships year after year, meeting so many new people, going to London, being alone quite a bit, living in a tinie tiny prison, making the best of it, by swimming, salsa, hanging out with friends, going to the market, discovering new food, making cards, making a photo book, making a short documentary… There are so many adventures I had along the way. I’ve tried to teach many students English along the way and a little bit of pedagogy along the way. I’ve had many bosses and I have stood up at hours I wish to never do again. I nearly crashed my car while falling asleep on the high way. I have travelled, made friends and found my boyfriend. My friend, my homework buddy and later my partner. Só special and I am só grateful. He treats me so kindly. I am happy that he is in my life.

And I am really happy to be able to share this wonderful news of graduating with all the lovely people in my life. My friends and family. I am so happy that they are so happy for me and proud of me. They know that it has been a battle, I’ve struggled, been insecure, have worked hard, wanted to give up but didn’t. They know it’s been a journey.

And I am glad that my boyfriend was there by my side for the last few months and listened to the frustrations and the fear and sadness and never left my side. I am thankful that he listens when I tell him about my aunt who died and that I got really angry at some young boys shouting ‘cancer’ which is a swear word in the Netherlands and he stood by my side. Even in all my overwhelm, I find a way to calm down by phoning a friend and then I can just have a lovely pizza dinner by the water with my loving partner.

This partner is the first partner I have some confidence of love and it having a chance of working out! We get to have the lows and highs together. We celebrated my good news on Monday by going out to play some pool.

I’m going to try and make this day as chill as can be. I hope you are doing well wherever you are and until next time! X

Het is al even geleden dat ik heb geschreven en ik houd voorlopig even het Nederlands erin. Het kan heel goed zijn dat mijn Engelse avontuur er voorlopig even op zit. Met een paar weken afgestudeerd als het goed is!

Verder ben ik veel bij het ziekenhuis en bij de huisarts geweest de afgelopen tijd. Nu blijkt het allemaal mee te vallen en ben ik gezond. Op wat buikpijn en hoofdpijn na met zelden wat rugpijn, gaat het goed! Gezond. Dat was fijn te horen vandaag.

Daarnaast hebben mijn vriend en ik een vakantie geboekt. Ik ben heel benieuwd! En verder ben ik nieuwe recepten met hem aan het uitproberen. Het is even wennen ook wel nog altijd aan elkaar en we leren elkaar steeds beter kennen. Ik ben gewoon wel heel erg blij dat het goed gaat en dat we het fijn hebben met elkaar en zo lief zijn voor elkaar.

Nu vind ik het ook fijn om vermoeid even alleen op de bank te zitten, niets te hoeven overleggen en straks mijn lievelingsshow, Taskmaster, op te zetten. Misschien eet ik nog wat yoghurt met vruchtenswirl erdoor. Verder heb ik een kaarsje voor mezelf aangestoken, maar ik ga denk ik lekker vroeg naar bed. Voel me al de hele dag af en aan moe.

Ik hoop dat je waar je ook bent, het fijn hebt. Tot de volgende keer!

Misschien zit het ‘Engels’ avontuur er bijna op. Misschien ben ik moe en heb ik pijn en is het makkelijker om in het Nederlands te schrijven. Misschien was de vorige post in het Nederlands en volgt deze er nu op.

Ik wil een boek lezen over… Ja, waarover? Liefde lijkt soms de oplossing voor alles. En alles alleen doen kost veel energie en zorgt voor minder gezelligheid. Dus. Ja. Dan ben ik een romantische film aan het kijken met mijn gekneusde neus en hoofdpijn en ik sliep net en zou wel weer verder willen slapen. Ik baal er enorm van dat ik geen bad heb. Een bad en een boek.

’The Guernsey Literary Potato Peel Pie Society’, is een enorme aanrader. Oorlog, brieven, een eiland, touren, ontdekkingen, gekozen familie en liefde. Het leest lekker weg. Daarnaast ben ik fan van Paulien Cornelissen ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’. Grappige kijk op mensen en taal. Leest heerlijk weg.

Goede film: Le destin fabuleux de Amelie Poulain. Mysterie, veel karakters, grappige details zoals bubbeltjesplastic, helpen van anderen en liefde.

Ik hoop nog meer ontdekkingen te doen die indruk op me maken. ‘Taskmaster’ is een zeer grappige, luchtige en creatieve show.

Wie weet blijf ik zelf taallessen geven, blijf ik schrijven, ga misschien in het groen werken of toch met film?

Waar je ook bent, ik hoop dat je het fijn hebt. Tot de volgende! X

Ik kies er eens voor om in het Nederlands te schrijven denk ik. Ik las net in het boek van Aaf Brandt Corstius. Dat is in het Nederlands en het zette me aan het denken.

Ze heeft het over een landkaart. En die landkaart biedt me troost. Alsof het leven niet bestaat uit levels en dat je je vooral niet moet vergelijken. Maar er zit ook geen bestemming in. En ja er bestaat zoiets als ‘arrival fallacy’, die ik nu misschien wel ga ervaren. Iets bereiken, maar er maar kortstondig plezier van hebben en dan ook zoveel stress ervan hebben gehad en zoveel moeite en tijd in hebben gestopt. Waarom? Blijkbaar vond ik het belangrijk.

Studeren. Och, studeren. Het is zó belangrijk. Ja. In sommige opzichten wel. Baankans, kennis opdoen, ervaringen opdoen. Soms je ergens toe verplichten en ontdekken dat je iets kunt waarvan je dat niet had verwacht. Maar ik ben het ook behoorlijk beu. Alle verplichtingen, alle feedback, alles wat maar niet goed genoeg nog is, onderzoek doen naar iets waar ik geen onderzoek naar wil doen. Ik wil geen portfolio’s meer schrijven en eigenlijk wil ik ook niet zo graag meer voor de klas staan. Vier jaar lang Engels gestudeerd. Vier jaar lang gezwoegd voor iets wat ik eigenlijk niet meer wil.

Advies kun je inwinnen en dat moet je luisteren naar je hart zegt Aaf Brandt Corstius. Ja. Da’s mooi. M’n hart spreekt wel. Hmm. Vooral mijn hersenen als ik heel eerlijk ben, maar je hebt zoiets als onderbuikgevoel. Ik denk dat ik ergens anders goed op mijn plek zou zijn dan voor de klas. Al lijkt het me soms wel leuk en interessant. Maar ik wil vooral meer vaardigheden leren. Remmen, begrenzen, hoe ik van die waas in mijn hoofd afkom. Ja eraf kom. Dat klinkt niet heel bemoedigend. Ergens van afkomen of ergens mee omgaan. Ik ben het gewoon erg beu om me moe te voelen, verdrietig te voelen en vooral angstig. Boos ben ik nu aan gewend en die vind ik soms ook fijn, omdat ik die niet zo kende, maar boos mag ook ingeperkt worden. Tja. En nu dan. Ik bedoel gevoelens zijn er natuurlijk om je te helpen. Maar het voelt allemaal wat disproportioneel.

Ik zucht even. Ik haal even adem. In gedachte ben ik even bij mezelf. Alsof ik mezelf even omhels. Het leven is gewoon soms niet makkelijk. Gewoon echt niet. En het roept allemaal enge gedachten en overweldigende gevoelens op. Ik weet wel dat ik echt niet ergens wil werken waarop ik om mijn schrijfkunsten wordt beoordeeld. Wat is dat vermoeiend. Dit hier, gewoon schrijven, omdat ik het wil, dat is bevrijdend.

Goed als het bevrijdend mag zijn, mag ik ook alles schrijven. Over dood, rouw, zelfmoord, passie voor het leven, levenslust, lusteloosheid, vrijheid, angst, hopeloosheid. En ook hoop.

Ik heb het idee dat ik meer moet focussen op dankbaarheid, op liefde, op luchtigheid, speelsheid. Er is zoveel meer in het leven dan Angst. Ja Angst met een grote hoofdletter A. Hoe ziet het leven eruit met Liefde? Met een grote hoofdletter L!

Toch merk ik dat er iets uit moet. Alsof ik meer moet ontdekken. En met al die analyses van me, lukt het soms helemaal niet om iets te ontdekken, maar het brengt me wel rust. Misschien is het gewoon dat de gedachten er mogen zijn. Alsof ik moet verwerken wat er is gebeurd. Het liefst wil ik er betekenis aan geven of het begrijpen of weten wat ik ermee kan. En misschien is dat gewoon het opschrijven ervan. Het is er. Het mag er zijn. En blijkbaar met de hele wereld, maar mocht ik het toch prettig vinden om dit bericht weer te verwijderen en dat het even voor mij is, mag dat ook. Nu deel ik het met je.

Wie weet heb je wat aan dit blog. Dit bericht. Deze gedachten, woorden, zinnen. Ja, wat denk ik dan? Wat is de zin van het leven? Waarom ben ik hier? Waarom is überhaupt iemand hier? Wat gebeurt er als iemand zelfmoord pleegt? Waarom is het zo confronterend? Ik zou willen dat het minder zeer deed en minder bij me opriep. Waarom heeft een ander geen passie voor het leven? Waarom zou je elke dag passie moeten hebben voor het leven? Hoe kun je genieten van het leven?

Ik denk wel dat ik een antwoord heb op die laatste vraag. Voor mij is dat dansen. Dansen is vrij. En ik kan genieten van meer dingen. Eten, vrijen. Praten, luisteren, lachen. Kinderen, volwassenen. Een spelletje, speelsheid. Natuur, een vlinder, een vogel. Een bloem die lekker ruikt. Een zonnestraal. Een douche. Zwemmen, een bad. Uitzicht op een berg.

Zo denk ik wat door. Terwijl ik op mijn werk ben. Ik hoor net dat ik naar huis mag. Maar ik wil schrijven. Dus ik schrijf nog even een paar minuutjes door.

Er is namelijk ook veel lijden. Verlies. Gedachtes die zeggen dat je niet genoeg bent. Geen connectie voelen met anderen. Je vergelijken. Vinden dat je anders moet zijn. Ontevreden zijn. Vreemd. Ik noem nu ook gevoelens en gedachten. Het lijken wel niet echt ervaringen. Hmm. Wat is dat dan lijden? Lijd ik wel? Of doe ik mezelf een boel van dat lijden aan? Door te denken?

Goede vraag. Ik ga hier meer over nadenken. Ontdekken. En soms even niet denken en lekker naar de vogels kijken.

Ik hoop dat je een fijne dag hebt of een fijn moment. Liefde wens ik. Naar alles om me heen. Until next time! X

I am terrified. I don’t want to go to the funeral today. I don’t want to do a presentation on Tuesday. I don’t want to see my boyfriend. I don’t even really want to see a friend of mine.

I don’t want to write actually. I put dreamy music on and I associated it with writing and decided it might be good. Writing has always been a good way of reflecting for me. It can bring calm.

I am wondering what other people are up to. How are others feeling? How did other people sleep. Are they nervous? Maybe people in the world are excited? It’s a new day.

Taking life one day at a time. It’s hard when you are terrified and you think you need more answers. Life doesn’t always go the way you’d hope and then unexpectedly things happen that bring you so much joy or calm or you just feel love.

I guess life is not perfect and it never will be. I had my share of suffering and of course there is more to come. Life isn’t just pure bliss. I just don’t want to add too much suffering by worrying. I just really don’t want to anymore. I don’t want to overanalyse. I don’t want to be perfect. I just want to be me. Be there. That’s already a lot. Being there.

Can you imagine not wanting something? Some people wish things not to be as they are so much that they just leave. Do animals kill themselves? I wonder. Are humans the ones that are filled with dark clouds until it gets so dark they can’t see the blue sky anymore? I wonder.

I wonder and ponder.

I wish and I hope.

I worry and I suffer

I think and I fear

I long and I want

But what about now?

Now I am terrified

But actually I am okay

Life has it tough moments. Such as being confronted by death. Being confronted by wishes from others that somehow aren’t fulfilled. ‘You try so hard but you don’t succeed.’ That’s from a song, which one?
You’ve got 10.000 spoons when all you need is a knife’. I am going to listen to that song later. ‘It’s like raasaaaain on your wedding day’. Ironic.

A friend of mine is always telling me that you have to have goals and talking about the art of life. Living it in a way that you make your choices based on the weather. Sometimes I think I focus too much on the storm that is coming and the storm then actually never arrives. It’s going to take time to let go of the storm. But I guess it’s time.

Time to be kind. To be patient. To feel calm. To breathe. What better time than now?

Whoever is reading this, I wish you calm and love. I hope you smile today. Big hugs from the Netherlands. Until next time! X

It’s a new day. I am tired. Luckily I can sit down in a train. Life has changed so much! I am teaching at two schools and I have extra people to teach one on one. I can see my friend again who is feeling okay I guess. Better. Also, one of my friends turned into much more than just a friend. I have a boyfriend. Who could have thought that I would find someone that is trying their best just like I want to? The pace is quite quick. Meeting friends and family. But maybe that’s okay since we were already friends.

There is a lot to adjust to. A lot of sitting in the train! Talking. But we also danced together which is fun. We hold each others hands, we run around trees and other things. We went out searching for mini figurines all around the city.

I also notice that I just have less time sometimes for other things or less energy. I guess that’s all part of it. I am still trying to do it all. But I also have to accept my boundaries and take care of myself. I guess I really am.

Upcoming week I might just need a little rest. And fun of course! I hope to go to a butterfly centre.

I hope you are doing well wherever you are and until next time! X

I feel a bit unsettled. At least I had some sleep. That’s good for a person. I guess you sleep and your subconscious helps you process the day. Well, I met a very cute baby yesterday. Parents were tired since they had to feed him every three hours and change his nappies and he just slept a little less than normally. He also cried when he wanted a cuddle.

Maybe as adults we don’t cuddle enough. Only when we say hi and goodbye and otherwise you only have one romantic partner usually here in the Netherlands to cuddle with. Unless you have several relationships. But I think we underestimate human touch. I’ll touch someone’s arm to show that I’m enthusiastic about something, to get someone’s attention or to reassure someone. I don’t even think about it.

Maybe one day I’d like to live in a community where we share food and stories. I’d like a group. I miss my group. My housemates I used to have. I still see them but we don’t live together anymore. I’d like to find a place where I share food, stories, maybe a hug. Yes. Well, let’s see!

I have a lot to do and a lot of deadlines and I don’t think it’s completely what it should be but getting very close. But I guess it doesn’t have to be perfect. Neither do I. Let’s see what happens and in the meantime I do what I can.

I think I should be more direct but at the same time a friend told me she isn’t that direct but on the other hand children shouldn’t come up with all the choices, as parents, they should too. Otherwise they will tell you they want something else and you will have created that situation. I guess she is right and that means I’ve got some work to do. But yeah I guess sometimes things can be urgent and they just have to happen or you can learn how to set boundaries throughout your life. No need to be perfect. Others aren’t either! We aren’t and that’s okay. Take it one day at a time.

I hope you are doing well wherever you are and until next time! X

It’s an exciting time for me to be alive. The world seems a bit different. I am more motivated, happy and outgoing. I’m doing my best to exercise and give my students a well prepared and fun lesson. I am trying to connect with neighbours. I applied for a job. I enjoyed easter with family and friends and someone who became more than a friend.

Yes, it’s an exciting time to be alive. I’m doing my best and I also feel pressure and sometimes I get scared and sometimes I have a lot of thoughts floating in my mind but I can talk about it and write about it. I’m all right! I also spoke to one of my students and he was very open about his mental health. Students who feel free to open up to me makes me wonder if I should be a mentor.

Today it’s the birthday of a loved one. I hope we’re going to have loads of fun. The sun is shining and I’ll meet a lot of people. I hope he’ll like my presents.

I’m also working on my portfolios and asked my friends for help! I hope I’ll get it all done. And I want to put effort into it. I just also shouldn’t forget to relax. I have put dreamy music on. Which is nice and relaxing :).

I hope you are doing great wherever you are and until next time! X