I prefer to write this in Dutch for some reason. My first language is English. Dutch feels closer to home.
Dus, Nederlands. Nederlands, dus.
Daar ben ik dan. Zowel Nederlands als Engels en blijkbaar een boel te vertellen. Ik ben lekker aan het rekken wat ik ga zeggen. Waarom is dat?
De kat zit op schoot. De vogels buiten kraaien wat. Auto’s zoeven voorbij. Het is koud. Gelukkig lig ik onder een deken. Als ik uit het raam kijk, zie ik een blauwe lucht met roze wolken.
De kat, Mause, begint plots te miauwen. Alsof hij voelt dat ik wat gespannen raak. Hij kijkt naar buiten, alsof ie ook naar buiten wilt. Op de achtergrond, hoor ik Ella of Elvis piepen. Dat zijn twee kleine valkparkietjes.
Mause was al bijna van schoot geklommen en het gemiauw kan dan eindeloos zijn. Soms noemen we hem borrelkat. Niet vanwege het spinnen, maar vanwege een ander geluid dat hij maakt: borrelen.
Ja, je leest het goed: we. We noemen hem een borrelkat. Nu gaat hij voluit miauwen, maar dat negeer ik maar even. Misschien laat ik hem zo nog uit. Ja, dat lees je goed. Touwtje, tuigje en gaan.
We noemen hem borrelkat, menance, lief, zoet, Mausul, gezien we elkaar Franzul en Hanzul noemen. Het is zo fijn. Zo fijn om samen te wonen.
Begrijp me niet verkeerd, soms word ik helemaal gek. Vooral van alle taken die gedaan moeten worden. Maar gelukkig pakt mijn vriend het na al die maanden eindelijk op en ook een beetje uit zichzelf. Echt fijn.
Hij heeft laatst echt een heerlijke lasagne gemaakt. Het leven is veel minder alleen. En wat is het alleen geweest. We hadden gisteren familie over de vloer en voor het eerst zei ik dat ik mama en Omi zo mis. Opa ook, zo met zijn pijp.
Ja. Het was best wel eenzaam zo opgroeien grotendeels zonder ouders en al gauw zonder opa en oma. Enig kind. Mijn tante heeft me wel eens iets gezegd over Remy alleen op de wereld. Ik weet niet of dat een uitspraak of een boek is of allebei.
Tja. Je verandert het niet. Het verleden verander je niet en in het heden zijn al die mensen er ook niet meer. Het enige wat ik nu heb is tijd. Tijd om te besteden met de lieve mensen die er nu zijn. Dat vind ik belangrijk.
Wat ik belangrijk vind heb ik besproken met mijn partner. We hebben een envision board gemaakt. Hoe we ons leven zien en wat we er ook nog in zouden willen hebben en waar we ook een voorzetting van willen hebben.
Bijzonder om er zo achter te komen dat we gemeenschappelijke hobby’s hebben zoals live muziek en liefde voor cd’s en plaatjes. We houden van natuur en van spelletjes doen.
En zo hebben we ook apart van elkaar dingen die we leuk vinden zoals dansen of boulderen. We hebben vrienden en familie en die delen we met elkaar, maar we hebben gisteren toevallig gezegd dat het soms ook goed is om met iemand af te spreken los van elkaar.
Het is wel bijzonder hoor, zo’n relatie navigeren. Zeker als je net gaat samenwonen. Een goede vriend van mij, die acht jaar samen is geweest met ex partner zei dat het wel een jaar duurt voordat je elkaars nukken kent. Nou, dat hoop ik toch niet. Wat een gedoe. Ik vind een jaar wel heel lang. Ach, misschien valt het allemaal wel mee.
Die vriend herkent wel een boel dingen. Die noemt het huishouden een kleine business die je samen runt. Dat je minder tijd/energie hebt voor anderen en dat je ook nog leuke dates moet blijven bedenken en doen met elkaar. Hij snapt de uitdaging. Het is helaas niet gelukt toen met zijn partner, maar ze zijn nog altijd hele goede vrienden en hij heeft nu een nieuwe partner waarmee hij overweegt samen te gaan wonen.
Liefde. Vooral die partner liefde. Daar verlangen zoveel mensen naar. Ik ook. Heel lang heb ik dat gedaan. En daar zat ik dan op die apps en weer op date en dan een kans geven en dan was het er weer niet. ‘You got your hopes up’. Tja. Als ik nu reclames zie van datingbureaus denk ik: gelukkig hoeft dat niet meer. Wat een gedoe. En ik voel dus ook mee met alle singles. Wat een gedoe, hè.
Mijn oom zei gisteren dat we een mooi plekje hadden zo samen. ‘Het werd ook weleens tijd hè’. Die voelde ik wel. Had ik het dan sneller moeten doen? Het kon niet sneller. Maar hij heeft wel gelijk. Ik ben inmiddels 31. Een boel ex vriendjes verder. Het was het niet en opeens woon ik samen met een lieve man met kat en vogels. Ik had het niet helemaal durven dromen. Gehoopt wel.
Ik ben dankbaar.
I hope you are doing well wherever you are and until next time! X
francesbensink 