Ze kijkt naar het tapijt, dat is anders dan bij haar thuis. Er zitten geen patronen in en er zit veel minder kleur in. Het is bruinig-grijs. Terwijl ze naar beneden kijkt, aait haar lichtbruine haar haar gezicht. De pijpenkrulletjes dansen om haar gezicht. Ze beweegt met haar haren alsof ze een tekening maakt in het tapijt. ‘Lucy, kom je eten?’, klinkt het vanuit de keuken. ‘Aard?’ Opa zit in zijn stoel en rookt een pijp. De pijpenkrulletjes die naast de wangen van Lucy hangen, dansen opzij terwijl ze omhoog kijkt. Ze was zo gefocust op haar tapijt-tekening dat ze een beetje van de stem schrikt. Oma heeft de radio uitgezet en Opa maakt zijn pijp uit. Hij drukt het tabak in de pijp een beetje naar beneden. Lucy denkt: ik vind het wel lekker ruiken, die pijp. Ze kijkt Opa aan. Daar zit hij en in alle rust komt hij in beweging. Het zonlicht dat uit het raam komt, maakt zijn grijze haren lichter. Om het hoekje van de keuken komt Oma kijken. Ze heeft kort haar wat gekruld en geverfd is. Door haar brilletje kijkt ze Lucy aan. ‘Help je mee met tafel dekken?’, vraagt ze. Lucy begrijpt het niet helemaal, want Nederlands spreekt ze nog helemaal niet. Met handen en voeten legt Oma het uit. Ze laat zien waar de borden staan en geeft er drie aan Lucy. De onderleggers liggen al op tafel. Dan laat Oma zien waar de messen en vorken liggen. Ze doet het voor en legt naast ieder bord een mes en een vork. ‘Dan mag jij dat de volgende keer doen’, zegt Oma. Lucy kijkt haar aan. Dan loopt ze naar een ladekast waaruit ze de onderzetters voor de pannen haalt. Ze moet kracht zetten om de lade open te krijgen. Opa komt vanuit de woonkamer richting de eettafel. Hij tilt de tafel een beetje op en schuift hem opzij, zodat Lucy achter de tafel kan gaan zitten op de bank die langs de hoek van de kamer loopt. Lucy maakt kleine stapjes tussen de bank en de tafel, maar ze is slank en hoeft haar buik niet in te houden en gaat voor haar bord zitten. Opa gaat rechts van haar zitten op een houten stoel, bekleed met een kussen dat wit is met bruine strepen. Het past bij de houten tafel. Oma zet het fornuis uit, pakt een pan en zet die op een van de onderzetters. Daarna loopt ze terug naar de keuken en pakt ze nog een pan en zet die ook op een van de onderzetters. Daarna loopt ze nog een keer terug en pakt ze een kommetje met komkommers erin met een witte saus erop. Daarmee loopt ze terug naar de tafel, zet hem neer en gaat zelf ook aan tafel zitten. Dan vouwt ze haar vingers in elkaar en zegt: ‘zullen we beginnen?’ Opa doet hetzelfde, vouwt ook zijn handen en sluit zijn ogen. Oma buigt haar hoofd een beetje naar beneden. Lucy vouwt haar handen en sluit haar ogen. Na een tijdje klinkt de stem van Oma: ‘Amen’.